Wybór patrona, to jedna z najważniejszych decyzji w życiu każdej szkoły, która bez imienia jest jak człowiek bez nazwiska. Uczniowie, rodzice i nauczyciele naszej szkoły wyrazili wolę, aby nosiła ona imię Jana Brzechwy. Chcemy, aby nasi uczniowie kształtowali swoją osobowość w oparciu o jego wybitną postać i niekwestionowany autorytet wśród twórców literatury dziecięcej. Szkoła Podstawowa w Wojciechach otrzymala imię Jana Brzechwy w dniu 27 października 2006 roku.

Jan Brzechwa wpisany jest w życiorys nas wszystkich. Nazywano go poetą dziecięcej radości. To jego wiersze czytały nam mamy,  wraz z nim przemierzaliśmy Krainę Dzieciństwa. Kochaliśmy go za utwory: "Brzechwa dzieciom" czy "Akademia Pana Kleksa" i marzyliśmy o tym, by być uczniami jego szkoły. Wprowadził nas w krainę wyobraźni u progu naszego dzieciństwa.

                     ŻYCIE I TWÓRCZOŚĆ JANA BRZECHWY

                                             Jan Brzechwa                                                             

Jan Brzechwa (prawdziwe nazwisko Jan Wiktor Lesman), urodził się 15 sierpnia 1900 roku w Żmerynce na Podolu. Był wnukiem warszawskiego księgarza i wydawcy Bernarda Lesmana, a przy tym kuzynem (po stronie ojca) poety Bolesława Leśmiana, który wymyślił pseudonim artystyczny Lesmana: Brzechwa. Lata młodości spędził na Kresach Wschodnich. Jego ojciec Aleksander Lesman, pracował jako inżynier kolejowy w głębi Rosji. Po maturze zaczął studiować prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Zapisując się na studia wstąpił jednocześnie do 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej i jako ochotnik uczestniczył w latach 1920-1921 w wojnie polsko-bolszewickiej.

Już wtedy pisał wiersze, teksty piosenek i skecze dla kabaretów literackich. Po studiach pracował jako adwokat i radca prawny ZAIKS-u. Był specjalistą w dziedzinie prawa autorskiego, które wybrał jako specjalizację studiów. Okupację hitlerowską przeżył w Warszawie. Po wojnie podjął pracę jako prawnik w Łodzi. Po czterech latach powrócił jednak do stolicy, zrezygnował z pracy adwokackiej i całkowicie poświęcił się pisaniu. Pisał przede wszystkim dla dzieci. Na pytanie: Skąd czerpie pomysły do swych utworów, odpowiadał, że z głowy.

Pierwszy tom wierszy dla dzieci wydał już w roku 1937. Napisał też cykl opowieści prozą (trylogię): „Akademię Pana Kleksa”, „Podróże Pana Kleksa”, „Tryumf Pana Kleksa”, którego bohaterowie zwiedzają wraz z panem Kleksem różne baśniowe królestwa, podróżują lądem, powietrzem, zwiedzają głębiny morza. Niemal wszystkie utwory wydane pojedynczo powtarzają się w wydaniach zbiorowych, np.: „Brzechwa dzieciom”, „Bajki i baśnie”, „Sto bajek”. Znane są również motywy baśniowe mające humorystyczną i przystępną formę wierszową, np. „Na wyspach Bergamutach”, „Od baśni do baśni” i „Bajki Samograjki”. Zbiór tradycyjnych i znanych baśni został zaś przekształcony przez autora w widowiska teatralne, wzbogacone muzyką, a przez to stał się nie tylko lekturą dla dzieci, ale i umuzykalniającą zabawą.

Wybrane utwory:

• 1926 – Oblicza zmyślone
• 1938 – Tańcowała igła z nitką
• 1939 – Kaczka Dziwaczka
• 1946 – Akademia Pana Kleksa
• 1946 – Ptasie plotki
• 1946 – Pan Drops i jego trupa
• 1947 – Baśń o stalowym jeżu
• 1948 – Na wyspach Bergamutach
• 1948 – Opowiedział dzięcioł sowie
• 1948 – Przygody rycerza Szaławiły
• 1951 – Uczymy się chodzić
• 1953 – Teatr Pietruszki
• 1953 – Wagary
• 1954 – Szelmostwa Lisa Witalisa
• 1957 – Magik
• 1958 – Wyssane z nogi
• 1958 – Sto bajek
• 1958 – Gdy owoc dojrzewa (powieść na motywach autobiograficznych)
• 1961 – Podróże Pana Kleksa
• 1964 – Śmiechu warte
• 1965 – Od baśni do baśni
• 1965 – Tryumf Pana Kleksa

Jan Brzechwa zmarł w roku 1966 w Warszawie. Za swoją bogatą twórczość został wyróżniony w roku 1954 nagrodą miasta Katowic, w 1956 r. nagrodą Prezesa Rady Ministrów, a w 1965 r. nagrodą I stopnia Ministra Kultury i Sztuki za całokształt twórczości.

Wszystkie dzieci wierzą, że celem życia jest radość. Wiara ta stanowi jeden z najważniejszych warunków ich rozwoju psychicznego. Radość eliminuje wszystko to, co przykre, usuwa poczucie leku, zmniejsza ból. Dlatego w literaturze, a zwłaszcza w poezji dziecięcej najnaturalniejszą formą kontaktu z dzieckiem jest atmosfera zabawy. Tak też rozumiał poezję dla dzieci Jan Brzechwa. Jego wiersze oparte na przysłowiu, absurdzie, czy rymie wciągają w grę dzieci, kojarząc się z wyliczankami. Poprzez zabawę uczą. Przygoda z globusem, któremu ktoś nabił guza jest okazją do wyliczenia najważniejszych polskich rzek, gór i miast. Podobną rolę pełni wiersz o znakach przestankowych utrwalający zasady interpunkcji. Wiersze pisane prostymi słowami, nawiązywanie do emocji pozwala na dotarcie tej twórczości do wszystkich dzieci: małych i dużych, a także do tych, które słabiej czytają i mają problemy z koncentracją uwagi. Twórczość Jana Brzechwy stała się niewyczerpaną skarbnicą pobudzających wyobraźnię tekstów, łatwych do zapamiętania i wspaniałych do przedstawiania w formie teatralnej.     Niezwykle bogata i różnorodna twórczość Jana Brzechwy jest więc skarbnicą wiedzy o życiu, ludziach i ich charakterach, źródłem wskazówek dotyczących postępowania. Poczucie humoru i pogodny nastrój, a także baśniowa atmosfera utworów sprawiają, że jest to twórczość, do której dzieci chętnie sięgają, a sam twórca jawi się jako sympatyczny, serdeczny i skromny człowiek, czego dowodem mogą być słowa samego poety o sobie:

(…) Mam dwie nogi i dwie ręce,

Wcale nie chciałbym mieć więcej,

Bo określa właśnie to, co jest co i kto jest kto.

Stąd wiadomo, żem nie krowa,

Żem nie kret, nie sowa płowa, nie stonoga i nie żubr.

Stąd się właśnie pewność bierze, że nie jestem ptak ni zwierzę,

Tylko człowiek, starszy pan,  który zwie się…

Brzechwa Jan

Opracowała mgr Teresa Bryła