Ho, ho, ho!

Z okazji Mikołajek dzieci z oddziałów przedszkolnych wspaniale się bawiły.

Śmiechu i radości było wiele.

Na twarzach dzieci widać było uśmiech i zadowolenie.

Elf, Olaf oraz Mikołaj zapraszali do wspólnych zabaw.

Nie zabrakło także prezentów, które wręczył wszystkim Mikołaj.

BEZPIECZEŃSTWO W INTERNECIE

Podczas zajęć „Jesteśmy bezpieczni W INTERNECIE”

Dzieci dowiedziały się:

• co to jest Internet,

• co nam daje Internet,

• jakie mogą wystąpić niebezpieczne sytuacje w Internecie,

• jakie są zasady bezpiecznego poruszania się w Internecie,

• co to znaczy być off-line / on-line.

Urszula Rynkiewicz

„Jestem bezpieczny na drodze” – to temat przewodni kolejnego spotkania z ratownikiem medycznym w Szkole Podstawowej im. Jana Brzechwy w Wojciechach w ramach realizacji zajęć wspomagających pod nazwą „Rowerem bezpiecznie i zdrowo”.

Tematem spotkania były zagadnienia związane z wypadkami komunikacyjnymi oraz pierwsza pomoc przedmedyczna.

W pierwszej części ratownik medyczny zapoznał  w formie teoretycznej z wypadkami komunikacyjnymi z nastawieniem na jazdę rowerem, a drugiej części uczniowie klasy V w formie praktycznej uczyli się jak udzielać, w razie potrzeby, pierwszej pomocy.

Młodzi rowerzyści  ćwiczyli  na stymulatorze defibrylatora oraz 2 fantomach .

Podobną formę miały zajęcia w klasie VIII, podczas , których uczniowie także ćwiczyli udzielanie pierwszej pomocy przedmedycznej. Niektórych ćwiczących uchwycił szkolny fotograf.

Bogdan Kuźmicz

Podczas dzisiejszej konferencji prasowej minister zdrowia Adam Niedzielski i jego zastępca Waldemar Kraska poinformowali, że od 20 grudnia 2021 r. do 9 stycznia 2022 r. uczniowie szkół podstawowych i ponadpodstawowych będą uczyć się w trybie zdalnym.W okresie od 20 grudnia 2021 r. do 9 stycznia 2022 r. przejście na tryb zdalny będzie obejmowało jedynie szkoły podstawowe i ponadpodstawowe. Żłobki oraz przedszkola będą funkcjonowały bez zmian.Od 10 stycznia 2022 r. uczniowie mają wrócić do nauki w trybie stacjonarnym.

Dzyń, dzyń, dzyń...

A kogoż to zwiastował dżwięk dzwoneczków? :)

Tak, tak - do naszej szkoły zawitał Mikołaj!

Wszystkie dzieciaki dostały prezenty! 

Dorośli również!

Radości i śmiechom nie było końca :)))

Dziękujemy, Mikołaju!

Postaramy się być grzeczni!

Zapraszamy za rok!

Ewelina Cichocka

Światowy Dzień Rzucania Palenia Papierosów już od 30 lat jest obchodzony w trzeci czwartek listopada. Uczniowie klas IV-VIII już tydzień wcześniej uczestniczyli w spotkaniach z pedagogiem na temat szkodliwości palenia papierosów i e-papierosów. Dzieci i młodzież poznali negatywne skutki palenia: zdrowotne, estetyczne i finansowe. Dowiedzieli się, że uzależnienie od tytoniu traktowane jest jak choroba, którą trzeba leczyć. Obliczali, ile pieniędzy wydaje przeciętny palacz na ten zgubny nałóg. Chętni uczniowie wzięli udział w warsztatach plastycznych, gdzie wykorzystali zdobytą wiedzę podczas projektowania plakatów antynikotynowych.                                                                                 

Wzrost świadomości i działania profilaktyczne są niezwykle ważne, gdyż wciąż na całym świecie tytoń zabija ponad 5 milionów osób każdego roku, w tym ponad 600 tysięcy osób, które palą biernie.                                                                                                                                      

Mimo, iż zarówno w Polsce jak i na świecie odsetek palących wolno, ale systematycznie spada, to statystyki odnośnie palenia tytoniu są nadal niepokojące. Papierosy codziennie pali co czwarty (24%) Polak w wieku 15 i więcej lat. Wśród mężczyzn odsetek ten wynosi 31%, wśród kobiet 18%.

pedagog: Jolanta Wójcik

Laureaci szkolnego konkursu plastycznego "Palić nie warto!"

I miejsce: Lena Olencka- kl. IV

II miejsce: Natalia Cieklińska - kl. V i Norbert Marchlewicz - kl. VIII

III miejsce: Zuzanna Socha- kl. V

wyróżnienie: Patrycja Sinkiewicz - kl. IV

Gratulujemy!

Organizator konkursu: pedagog Jolanta Wójcik

Rozwój dziecka to długotrwały proces, który zaczyna się od pierwszych dni życia. Dziecko przede wszystkim potrzebuje poczucia bezpieczeństwa (bezwarunkowa miłość, akceptacja i zrozumienie), ale również wyzwań (doświadczania świata w całej gamie doznań). Równowaga pomiędzy tymi obszarami rozwoju daje dziecku poczucie stabilności, wolności, wspiera motywację do poznawania nowego, otwiera na relacje i budowanie więzi tak znaczących w dorosłym życiu.

Rodzic chwaląc dziecko, daje mu odczuć, że jest przy nim, wspiera sukces (jaki by on nie był), docenia wysiłek włożony w aktywność, akcentuje radość z poznawania i doznawania, a więc pomaga dziecku zbudować wysoką samoocenę i poczucie wartości. To mocny fundament na dorosłe życie. A wcześniej, gdy przyjdzie burzliwy nastoletni czas, może być także tarczą ochronną przed błędami, które mogą zaważyć na jakości życia dziecka. Myślę tutaj o tych wszystkich młodych, którzy przeżywając wahania nastroju (niby naturalne w tym wieku), mogą wesprzeć się na mocnym gruncie poczucia wartości, wysokiej samooceny i silnego przekonania, że są kochani. Czy można dziecku dać więcej?

Czy można „przesadzić” z chwaleniem dziecka?

Najbardziej jaskrawym przykładem przekonania, że chwalenie może szkodzić jest historia pewnego rodzeństwa z klasy, której byłam wychowawcą. Usłyszałam kiedyś od jednej z mam: “A ja nie chwalę ciągle moich dzieci, bo to im w głowach przewraca. Zdrowa dyscyplina, jasne wymagania i konsekwencja są najlepszymi metodami wychowania dzieci na silnych i dobrze radzących sobie w życiu ludzi. Chwalenie nie da im tego, bo czyni dzieci słabymi”. Czy aby na pewno?Myślę, że obawy rodziców są związane ze stereotypem „wychowania bez stresu”, rozumianego jako wychowanie bez stawiania wymagań i przyzwalanie, aby dziecko łamało zasady społeczne. A to nie o takie wychowanie chodzi. Chwalenie dziecka nie wyklucza stawiania granic i wychowania do przestrzegania norm społecznych. Powiedziałabym nawet, że chwalenie dziecka ułatwia mu rozumienie zasadności granic i zachęca do przestrzegania ustalonych zasad. Pewność siebie i zaufanie do swoich możliwości pozwalają mu na myślenie o tym, co można zrobić, aby rozwiązać kłopot, poradzić sobie z trudnościami, presją, wykorzystując swoje zasoby. Wiele z trudnych zachowań dzieci to reakcje obronne organizmu poddanego nadmiernej presji. Zaufanie do siebie, które utrwalane jest także przez odbieranie pochwał od dorosłych, wzmacnia dziecko, powstrzymując wspomniane wyżej reakcje emocjonalne.

Co myśli o sobie dziecko, które nie jest chwalone?

Pochwały wzmacniają dziecko, utwierdzając w nim przekonanie, że jest kochane i akceptowane takim, jakim jest. Jeśli tych pochwał brakuje, będzie o nie zabiegać. Im dłużej dziecko walczy o pochwały rodziców, tym bardziej wzrasta ryzyko, że zbuduje w sobie przekonanie o warunkowości miłości rodziców, a to zaważy na jego rozwoju emocjonalnym. Brak pochwał, albo skąpe chwalenie za wielkie – w odczuciu dziecka – osiągnięcie, buduje przekonanie, że rodzice kochają je tylko wtedy, gdy zachowuje się tak, jak oni chcą, np. osiąga coraz lepsze wyniki, zdobywa nagrody.

Ale nie każde dziecko ma zasoby, aby tych spektakularnych osiągnięć było dużo. Jeśli mimo starań nie daje rady, a ze strony rodziców nie ma wsparcia, nie ma pochwał dla wysiłku, dla zaangażowania, łatwo o niskie poczucie wartości. A stąd już tylko krok do destrukcyjnego myślenia, uderzającego w poczucie wartości. To już nie będzie myślenie: “Mam kłopot z tymi zadaniami”, “Potrzebuję więcej czasu, aby się tego nauczyć”, “To jest zbyt obszerne, muszę to podzielić na mniejsze partie”. Pojawi się myślenie: “Jestem za głupi, żeby nauczyć się rozwiązywać takie zadania”, “Jestem do niczego”, “Jestem słaby”. I to jest niebezpieczne, ponieważ kiedy będzie trudno, kiedy dziecko nie uniesie presji, nie podoła oczekiwaniom rodziców (lub szkoły), kiedy – we własnej ocenie – nie jest warte miłości, sięgnie po rozwiązania, które pozwolą mu poczuć się lepiej i są mu najbliższe. Jakie?

Najczęściej zaczyna się od buntu i łamania zasad, aby dać znać dorosłym, że ustalone przez nich warunki nie są dla dziecka właściwe. To będą kłopoty wychowawcze w szkole (arogancja w zachowaniu, odmowa wykonywania zadań na lekcjach i w domu, lekceważenie obowiązków, konflikty z rówieśnikami i dorosłymi) i w domu (kłopoty w relacjach z rodzeństwem i rodzicami, niechęć do spędzania wspólnie czasu, unikanie rozmów na tematy prywatne). Naturalna potrzeba akceptacji i miłości może wpłynąć na uwikłanie się dziecka w niebezpieczne zachowania, bliskie relacje z ludźmi, dla których będzie tylko łupem.

Jak chwalić dziecko?

Form wyrażania uznania do działań dziecka może być wiele. Poniżej przytaczam kilka przykładów.

1. Wypowiedzi: “Super! Jak pięknie to zrobiłaś!”, “O! Widzę, że jesteś bardzo zadowolony! Gratuluję!”, “Napracowałaś się, co? Ale chyba było warto, bo efekt jest wspaniały, co o tym myślisz?”, “Jesteś zadowolony z wyniku? Bo ja jestem pod wrażeniem!”.Co wspólnego mają powyższe komunikaty? Dają dziecku informację, że chwalę, ale w tym chwaleniu akcentuje udział dziecka. To ważne, aby dziecko czuło się autorem sukcesu, że doceniamy jej/jego wysiłek włożony w pracę.

2. Oklaski: dziecko przeżywa radość z osiągnięcia, czując się wyjątkowo. To daje poczucie ważności i wyjątkowości, co wpływa wzmacniająco na budowanie odporności psychicznej.

3. Okazywanie uwagi: aktywne słuchanie relacji dziecka z pracy nad jakimś projektem (potakiwanie, stosowanie wykrzykników: “O!”, “No, No!”, Niesamowite!”, utrzymywanie kontaktu wzrokowego z opowiadającym).

4. Zainteresowanie: “Jak przebiega praca?”, “Jesteś zadowolony?”, “Zaprezentujesz efekty, jestem tego bardzo ciekawa…”.

5. Gesty: szczególnie wtedy, gdy słowa mogą przeszkadzać (np. podczas prezentacji, podczas grupowego występu czy innego działania), formą pochwały może być uniesiony kciuk i szeroki uśmiech połączony z obserwacja zmagań dziecka nad wyzwaniem.

6. Dzielenie się radością dziecka i własną z innymi osobami. Ale „chwalić dziecko” to nie to samo, co „chwalić się dzieckiem”. Kiedy opowiadamy o sukcesie syna czy córki osobom z rodziny czy wśród znajomych, dobrze zadbać o to, aby to dziecko mogło samo o nim opowiedzieć czy zaprezentować efekty. Jednak trzeba uwzględnić wrażliwość dziecka. Jedne dzieci z radością zaprezentują występ ze szkoły podczas urodzin dziadka w obecności licznych krewnych, inne zaś zareagują protestem i różnymi reakcjami emocjonalnymi. Lepiej uprzedzić dziecko o takiej możliwości i dostać jego akceptację. To wpłynie na uspokojenie emocji, wzmocni zaufanie dziecka do siebie i pozwoli mu się mentalnie przygotować do tego wydarzenia. Podobnie rzecz się ma z chwaleniem za inne osiągnięcia: im więcej będzie okazji, aby dziecko samo o nich mogło opowiedzieć, tym mocniejsze przekonanie, że to ono jest ich autorem – będzie to miało efekt wzmacniający. Natomiast sytuacje, w których rodzice opowiadają o sukcesach dzieci w ich obecności, ale jakby bez ich udziału, mogą nasunąć myśl, że rodzic chwali się nim, więc jeśli jest powód do chwalenia to rodzic kocha, a co będzie, jeśli takiego powodu zabraknie?

Kocham, więc chwalę

Budowanie wysokiej samooceny i mocnego poczucia wartości dziecka, to długotrwały proces. Chwalenie jest – w mojej ocenie – jednym z istotnych jego elementów. Ale przecież jest jeszcze inny aspekt, na który warto zwrócić uwagę: chwalenie to radość po obu stronach rodzinnego dialogu. Ta radość buduje więzi, czyni nas wszystkich mocniejszymi i bardziej odpornymi na codzienne trudności.Znany mi pięciolatek podzielił się ze swoją ciocią przekonaniem: “Wiesz, ciociu? Moi rodzice zawsze marzyli, żeby mieć takiego synka jak ja”. Życzę wszystkim czytającym ten tekst Rodzicom, aby ich dzieci czuły, że są spełnionym marzeniem swoich Rodziców.

Maria Tuchowska

https://portal.librus.pl/artykuly/dlaczego-warto-chwalic-dziecko

Uczeń z zaburzonym zachowaniem w szkole

https://portal.librus.pl/szkola/artykuly/uczen-z-zaburzonym-zachowaniem-w-szkole

Wsparcie wychowawcze

Jeśli nauczyciel rozumie swoje emocje i potrafi sobie z nimi radzić, będzie także rozumiał, że zachowania ucznia moją swoje przyczyny, z którymi ten młody człowiek nie poradzi sobie sam. Stąd wykazuje się cierpliwością, otwartością i elastycznością. Środki wychowawcze, które może (a może powinien?) stosować każdy nauczyciel w kontakcie z uczniem z zaburzonym zachowaniem:

1. Asertywna komunikacja, która nie tylko jasno zaznacza granice wolności (swojej i cudzej), pozwala zrozumieć drugiej stronie potrzeby osoby mówiącej, ale wpływa modelująco na postawy. Np. jeśli nauczyciel konsekwentnie zwraca się do ucznia komunikatami, podkreślającymi jego decyzyjność („Jak chciałbyś to zrobić?... Jaki masz pomysł?... Co o tym sądzisz?... Jakie jest Twoje zdanie w tej sprawie?... Rozważałaś jakieś inne rozwiązania?...”), wpływa na budowanie poczucia bezpieczeństwa u niego, ale także pokazuje, jak można się komunikować bez agresji.
2. Akcentowanie mocnych stron, osiągnięć, pozytywnych doświadczeń ucznia (także we współpracy z zespołem uczącym), będzie wspierać samoocenę ucznia i zmniejszy ilość destrukcyjnych przemyśleń na swój temat. Np. „Nie jesteś głupi, masz tylko kłopot z nauczeniem się…, Nie zgadzam się z Twoim twierdzeniem, że nie dasz rady, w zeszłym tygodniu podobnie oceniłeś sprawę, a po dokładnym sprawdzeniu polecenia wykonałeś ćwiczenie szybko i dokładnie…, Mówisz, że się do tego nie nadajesz, a pan X opowiadał mi o Twoim sukcesie na ostatniej lekcji fizyki…”.
3. Przewidywalność i równowaga psychiczna nauczycieli, którzy mają świadomość, że zaburzone zachowania są sztywne i trudne do kontrolowania, dlatego tych zachowań nie można odbierać jako osobiste. A jeśli nauczyciel zaczyna myśleć: „On/a robi mi na złość“? Trzeba szukać wsparcia dla siebie. Praca z uczniami z zaburzeniami zachowania jest wyczerpująca emocjonalnie, szukanie wsparcia czy to w zespole uczącym („Co by tu jeszcze można zrobić?...”), czy u specjalistów (psycholog, terapeuta), jest przejawem profesjonalizmu, w żadnym razie słabości.

Skuteczność pracy wychowawczej w dużej mierze będzie zależała od postawy nauczyciela. Tylko ten, który potrafi kontrolować swoje emocje i akceptuje swojego ucznia takim, jakim jest (dziewczyna/chłopak ze skomplikowanymi problemami emocjonalnymi, często z bardzo trudną sytuacja rodzinną i środowiskową), może dać wsparcie nakierowane na potrzeby konkretnego ucznia.

Przedostatni miesiąc tego roku obfitował w wydarzenia i emocje. Z pewnością wszyscy zapamiętamy go na długo...

Zapraszam !

Ewelina Cichocka

                                      AKADEMIA BEZPIECZNEGO PUCHATKA

                                                                 KL. 1

BEZPIECZEŃSTWO W DOMU

Podczas zajęć „Jesteśmy bezpieczni W DOMU”

Dzieci dowiedziały się:

• na co zwracać uwagę i czego unikać, będąc samemu w domu,

• jak udzielać pierwszej pomocy,

• co zrobić, gdy się skaleczymy,

• i jak to wszystko zapamiętać

                                                                                                                 Urszula Rynkiewicz

Szanowni Państwo,

Pragniemy zaprosić wszystkich zainteresowanych na MIKOŁAJKI w Gminie Bartoszyce, które odbędą się 5 grudnia 2021 r. o godz.12:00 w Gminnej Hali sportowej w Bezledach. Wstęp jest bezpłatny i wymagana jest zmiana obuwia. Zależy nam, aby informacja o mikołajkach dotarła do najszerszego grona. Prosimy o udostępnienie plakatu na swoich mediach społecznościowych oraz powieszenie ich w ogólnodostępnych miejscach. W załączniku wysyłam plakat. 

Pozdrawiam

Sylwia Kozar

Centrum Kultury Gminy Bartoszyce

tel. 89 761 57 65

Ze względu na sytuację epidemiczną oraz w trosce o bezpieczeństwo zdrowotne uczniów, od dnia 02.12.2021 r. w szkole obowiązuje  zakaz wejścia do budynku rodzicom i osobom postronnym. Dzieci będą odbieranie i przyprowadzane do wejścia głównego szkoły przez pracowników szkoły. Prośmy o cierpliwość  i wyrozumiałość.

p.o. Dyrektora Szkoły mgr Teresa Bryła 

30 listopada 2021 roku uczniowie klasy I obchodzili andrzejki klasowe. W sali  pojawiły się różne magiczne postacie. Tego dnia dzieci poznawały andrzejkowe zwyczaje. Wspólnie przygotowały zabawy i wróżby andrzejkowe. Rozpoczęły wyścigiem butów,  a później  poznały imię swojej przyszłej sympatii,  przebijając papierowe serduszka, oraz kim zostaną w przyszłości.  Wiele emocji wzbudziło również lanie wosku przez dziurkę od klucza. Wróżby bardzo  ekscytowały dzieci. Wspólna zabawa dostarczyła wielu przeżyć i emocji. Energię do zabawy zapewnił  słodki poczęstunek, o który zadbali oczywiście rodzice– dziękujemy.

                                                                                                                  Urszula Rynkiewicz

21 listopada obchodzimy Światowy Dzień Życzliwości i Pozdrowień.  W tym roku wypadł na niedzielę, wobec tego w poniedziałek 22 listopada uczniowie naszej szkoły napisali na kolorowych serduszkach życzenia i pozdrowienia skierowane do kolegów, koleżanek, nauczycieli i pracowników. Do akcji włączyli się również wszyscy pracownicy, łącznie z kierowcami autokarów szkolnych. Uczennice z klasy VII i VIII połączyły serca i tak powstał długi ŁANCUCH ŻYCZLIWOŚCI.  Po raz kolejny uczestniczymy w obchodach tego dnia, żeby przypominać o wartościach, które są ważne przez cały rok. Te wartości to: tolerancja, uczynność, działania na rzecz innych. Ponadto zachęcamy do  okazywania na co dzień szacunku, serdeczności, uśmiechu, do mówienia miłych słów, niesienia bezinteresownej pomocy.

pedagog: Jolanta Wójcik

17 listopada odwiedziła naszą szkołę dzielnicowa mł. asp. Sylwia Michałowska.  Tematem spotkania było przede wszystkim bezpieczeństwo dzieci i młodzieży. Pani policjantka przypomniała uczniom podstawowe przepisy o ruchu drogowym.

Tym razem szczególnie podkreśliła znaczenie posiadania elementów odblaskowych w okresie jesienno- zimowym, gdy rano długo jest ciemno, a po południu szybko zapada zmrok. Pani dzielnicowa wręczyła uczniom elementy odblaskowe, zademonstrowała, jak należy je nosić, żeby być dobrze widocznym na drodze. Dzieci zadeklarowały, że będą je zawsze umieszczać w widocznym,  miejscu przed każdym wyjściem z domu.  

pedagog Jolanta Wójcik

           W ramach działań wychowawczo - profilaktycznych w szkole uczniowie klas VII – VIII uczestniczyli w zajęciach dotyczących bezpieczeństwa i odpowiedzialności prawnej nieletnich oraz cyberprzemocy.

   Podczas spotkania dzielnicowa p. Sylwia Michałowska przedstawiła zagadnienia związane z odpowiedzialnością nieletnich za popełniane czyny karalne i za zachowania niezgodne z przyjętymi normami społecznymi. Poinformowała również o zjawisku cyberprzemocy, zagrożeniach płynących z sieci oraz sposobach bezpiecznego korzystania z Internetu. Uczniowie wykazali spore zainteresowanie poruszanymi zagadnieniami, dyskutowali, zadawali prowadzącemu pytania. Liczymy na to, że zdobyta w ten sposób wiedza przyczyni się do wzrostu świadomości i odpowiedzialności uczniów za swoje zachowanie.  

pedagog: Jolanta Wójcik